Deel 80 uit de serie Next Generation, een initiatief van het Duitse jazztijdschrift Jazzthing en het Double Moon label om startende jazzgroepen in het Duitse taalgebied een kans te bieden om een cd op te nemen. Clemens Gutjahr ontdekte in 1999 het pianospelen of liever gezegd het pianospelen ontdekte hem. Behalve met dit trio speelt hij ook in “Mothers of Guru” (psychedelische wereldjazz) en SI Cora (electronic singer songwriter), behalve het klavier speelt hij ook met elektronica, componeert en geeft les. De muzikanten op deze schijf zijn Clemens Gutjahr (componist, pianist en elektronica), Jan Mikio Kappes (contrabas, zijn eigen groep heet Mikio) en uit Zuid-Tirol en Italiaan Jonathan Delazer (drums). In het cd boekje, heel attent, staan middels een klein verhaaltje de titels van de nummers op de cd aangegeven, zie hoofdletters.

“Wo Rationalität endet, beginnt die Fantasie. Sie erschafft kleine MONSTER, deren Lieblingsbeschäftigung es ist, ein buntes LUFTMUS zusammenzurühren, um damit die Wände des Verstandes zu bemalen. Plötzlich verwandelt sich die herkömmliche Straßenbahn in eine STADTWURM. Unaufhaltsam fräst dieser sich Seine Gänge durch Metropolis. Die isländische Elfenkönigin ÚFHILDUR ware so gerne mitgefahren, doch sie darf nur einmal im Jahr nach Hause. Der Fluch ihrer Schwiegermutter hat sie dazu verdammt, bei den Menschen leben zu müssen. Als der SPACE CAPTAIN sich entschied Lebewohl zu sagen und Seine Reise ins Universum antrat, konnte er noch nicht ahnen, dass er später einmal zur Religion werden sollte. Darauf hätte er wohl erst einmal einen CAFÉ CORRETTO getrunken. Dem TRAUMTEUFELCHEN erging es weniger glorreich. Es muss nun arm und verlassen unter einem Carport hausen. Sein Drache besitzt immerhin eine Einraumwohnung. Er wohnt gern darin, obwohl er mittlerweile so sehr gewachsen ist, dass sein Schwanz zum Fenster raushängt. Gelegentlich kommt LIBELLOOPTERIX, eine Mischung aus Libelle und Dinosaurier, zum Spielen vorbei. Während sie sich abends den Rauch der Großstadt im Rot der Abensonne anschauen, erzählen sie sich Gedichte, wie Christian Morgensterns Novembertag (NEBEL).”

Ja, toch leuker als een droge opsomming. De muziek is heel beeldend en de elektronica die hier wordt gebruikt past wonderwel in het muzikale patroon en stoort geenszins, dat heb ik wel eens anders gehoord. Clemens laat veel ruimte toe in zijn pianospel en dat maakt het totaalbeeld alleen maar spannender en ondanks mijn vooroordelen betreffende het gebruik van elektronica, vind ik het gebruik dat ervan wordt gemaakt op dit album allesbehalve irritant, het voegt wel degelijk een extra dimensie toe aan het totaal geluid, in het nummer Úlfhildur klinkt het bijna als een orgel. De intro van het eerste en titelnummer “Monster” schept een echte spooksfeer waarna een gestage muzikale cadans zich ontspint, uiterst inventief. Het nummer “Space Captain” vraagt natuurlijk om elektronische geluidseffecten en die zijn er volop met een roffelende drumpartij erachter. Het blijft wonderbaarlijk dat elk jazzpianotrio zijn eigen typerende geluid heeft terwijl er toch honderden acte de présence geven op deze aardkloot. Al met al een prima album en voor een debuut al helemaal, aanrader van de bovenste plank.

Ter afsluiting het gedicht Novembertag van Christian Morgenstern waaraan het nummer “Nebel” zijn ontstaan heeft te danken.
Nebel hängt wie Rauch ums Haus,
Drängt die Welt nach innen;
Ohne Not geht niemand aus;
Alles fällt in Sinnen.
Leiser wird die Hand, der Mund,
Stiller die Gebärde.
Heimlich, wie auf Meeresgrund,
Träumen Mensch und Erde.

Jan van Leersum.